Monday, November 25, 2013

25/11/2013 40 ปี 14 ตุลา กับปฏิบัติการยึดประเทศไทย 2556: ตอนที่ 6 วันมหาวิปโยค



“มวลชนหลั่งไหลออกจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มุ่งสู่ถนนราชดำเนิน โดยมีขบวนนักศึกษาอาชีวะทำหน้าที่เป็นการ์ดคุ้มกัน สมทบกับมหาชนที่หลั่งไหลมาจากทุกทิศทาง มุ่งสู่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย มวลชนในวันนั้นเยอะมาก เต็มถนนราชดำเนินไปหมด มีการประมาณกันว่าถึงห้าแสนคนทีเดียว” ลุงแมวน้ำพูดพร้อมกับหยิบภาพถ่ายเก่าๆออกมาให้ดูกัน

“อู้ฮู” กระต่ายน้อยอุทาน “ทำไมมากมายอย่างนี้”

“มหาชนปักหลักอยู่เต็มถนนราชดำเนิน เหตุการณ์ยังเป็นปกติ ไม่มีอะไร จนกระทั่งตอนเย็น ก็มีข่าวว่าตัวแทนของศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาเข้าเจรจากับจอมพลประภาส และได้ข้อยุติว่ารัฐบาลจะปล่อยตัวผู้ต้องหาทั้ง 13 คน และจะร่างรัฐธรรมนูญให้แล้วเสร็จภายในปีถัดไป (พ.ศ. 2517) พร้อมทั้งมีการทำบันทึกช่วยจำไว้ด้วย





“ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นเอง ทางฝ่ายปฏิบัติการเดินขบวนก็ได้ประกาศให้มหาชนเคลื่อนขบวนมุ่งสู่ลานพระบรมรูปทรงม้า มหาชนจึงเคลื่อนตัวจากถนนราชดำเนินกลาง ไปทางสะพานผ่านฟ้า และเข้าสู่ถนนราชดำเนินนอก มุ่งสู่ลานพระบรมรูปทรงม้า จนถึงเวลาประมาณสองทุ่ม สถานีวิทยุแห่งประเทศไทยก็ออกข่าวว่ารัฐบาลยอมรับข้อเสนอของศูนย์กลางนิสิตนักศึกษา ที่ให้ปล่อยตัวผู้ต้องหาทั้งสิบสามคน พร้อมทั้งจะประกาศใช้รัฐธรรมนูญในปีถัดไป”

“แฮปปี้เอ็นดิ้งนี่” ลิงจ๋อท้วงด้วยศัพท์ภาษาอังกฤษ “ไม่ใช่มั้ง”

“ฟังต่อไปก่อนสิ” ลุงแมวน้ำตอบ “ฟังข่าวจากวิทยุแล้วก็น่าจะเป็นเรื่องที่ดี มวลชนบางส่วนก็สลายตัวกลับบ้านไป แต่ว่าความเป็นจริงในขณะนั้นสถานการณ์สับสนมาก ข่าวลือเต็มไปหมด ลือกันว่ารัฐบาลสับขาหลอกเพื่อให้ฝ่ายศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาตายใจ ดังนั้นมวลชนส่วนหนึ่งก็ยังไม่สลายตัว เพราะไม่แน่ใจในสถานการณ์ ยังเหลืออยู่ในพื้นที่ชุมนุมเป็นเรือนแสน

“จนเวลาประมาณ 4 ทุ่ม กรมประชาสัมพันธ์ก็ออกข่าวว่ามีบุคคลบางคนที่ไม่ใช่นักศึกษาและประสงค์ร้าย สวมรอยเข้ามาอภิปรายโจมตีรัฐบาลและยุยงให้ประชาชนกระด้างกระเดื่องต่อรัฐบาล พร้อมกับข่าวลือแพร่สะพัดว่าแกนนำศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาถูกปูนหมายหัวเอาไว้แล้ว ชะตาขาดแน่ ดังนั้นในราวเที่ยงคืนของวันที่ 13 ต่อเนื่องกับเช้าวันที่ 14 แกนนำของศูน์กลางนิสิตนักศึกษาจึงให้มหาชนที่ยังรวมตัวกันอยู่ที่ลานพระบรมรูปทรงม้า เคลื่อนขบวนไปที่วังสวนจิตรลดา หมายยึดเอาพระบารมีเป็นที่พึ่ง และปักหลักนอนค้างคืนกันอยู่โดยรอบวังสวนจิตรลดานั่นเอง



“จนถึงตอนเช้ามืดของวันที่ 14 มวลชนที่ค้างคืนรอบพระราชวังสวนจิตรลดาเห็นว่าเหตุการณ์ยังสงบอยู่ บางส่วนจึงทยอยกันสลายตัวเพื่อเดินทางกลับบ้าน และแล้ว เหตุการณ์ร้ายก็เกิดขึ้น...

“มวลชนที่เดินทางกลับบ้านถูกหน่วยตำรวจคอมมานโดสกัดทางด้านถนนราชวิถี บัญชาการโดยนายตำรวจใหญ่สองคน และที่สำคัญคือนายตำรวจใหญ่สองคนนี้คือกลุ่มบุคคลที่อื้อฉาวในกรณีเฮลิคอปเตอร์ล่าสัตว์ป่าสงวนที่ทุ่งใหญ่นเรศวรเสียด้วย




“ประชาชนที่ถูกสกัดก็ไม่พอใจ มีการขว้างปาข้าวของใส่กลุ่มตำรวจ จนตำรวจนายหนึ่งได้รับบาดเจ็บ และจากจุดนั้นเอง รถตำรวจที่ใช้ปราบจลาจลก็พุ่งเข้าใส่ฝูงชน จากนั้นตำรวจคอมมานโดพร้อมสองนายตำรวจใหญ่ก็ถือกระบองกรูกันเข้ามาไล่ตีประชาชน แม้แต่เด็กและผู้หญิงก็ยังถูกกระบองตี



“ฝูงชนแตกฮือ บางส่วนวิ่งหนีเข้าไปในวังสวนจิตรลดาบางส่วนก็หนีเข้าไปในสวนสัตว์เขาดิน การปะทะยามย่ำรุ่งนี้กินเวลาไม่นาน แต่จากจุดนี้เองที่กลายเป็นชนวนให้เหตุการณ์ลุกลามบานปลายออกไปในถนนราชดำเนินนอก และลามไปจนถึงถนนราชดำเนินกลาง มวลชนโกรธแค้น รัฐบาลใช้กำลังทหารและตำรวจออกปราบปรามประชาชน ประชาชนลุกฮือขึ้นต่อสู้ทั้งๆที่มีเพียงมือเปล่าและท่อนไม้




“มวลชนที่โกรธแค้นตอบโต้ด้วยการก่อความวุ่นวาย มีการบุกยึดกรมประชาสัมพันธ์ซึ่งตอนนั้นตั้งอยู่ที่หัวมุมถนนราชดำเนิน ใกล้สนามหลวง เพราะถือว่าเป็นหน่วยงานต้นตอข่าวบิดเบือนทั้งหลาย อีกทั้งยังมีการเผาทำลายรถและสถานที่ราชการ

“ในวันที่ 14 นั้นเอง รัฐบาลกลับออกข่าวว่ามีมวลชนบุกเข้าไปในวังสวนจิตรลดาเพื่อก่อวินาศกรรม จากนั้นก็ระดมกำลังทหารและตำรวจออกปราบปรามประชาชน ทั้งๆที่เมื่อวานเพิ่งทำบันทึกช่วยจำกับศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาฯอยู่หยกๆ การปราบปรามประชาชนในครั้งนั้นดำเนินการด้วยความรุนแรง ทหารและตำรวจใช้กระสุนจริง มีรถถัง เฮลิคอปเตอร์ และอาวุธสงครามหนักด้วย สภาพการณ์ของราชดำเนินในตอนนั้นเหมือนในหนังพวกสงครามกลางเมืองไม่มีผิด มีการปะทะกันตลอดถนนราชดำเนินไปจนถึงมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และบางลำภู มีการกราดยิงประชาชนจากเฮลิคอปเตอร์ด้วย”





“สงสัยจะเป็นการสับขาหลอกแล้วตลบหลัง” ลิงจ๋อออกความเห็น “แล้วประชาชนจะเอาอะไรไปสู้ละลุง ทหารตำรวจใช้รถถัง อาวุธสงคราม ประชาชนมีอะไรล่ะ”

“ประชาชนมีแต่มือเปล่า ส่วนนักศึกษาอาชีวะก็พอจะมีท่อนไม้ ก็มีแค่นั้นแหละ” ลุงแมวน้ำตอบ “ตอนนั้นต้องบอกว่าเลือดของมวลชนหลั่งรดผืนปฐพีเพื่อแลกกับประชาธิปไตยจริงๆ เนื่องจากพื้นถนนมีกองเลือด และมีประชาชนบาดเจ็บล้มตายจากการปราบปรามประชาชน”

“แล้วตอนนั้นลุงอยู่ที่ไหนฮะ” กระต่ายน้อยถามบ้าง

“ตอนสายๆของวันที่ 14 ลุงก็อยู่แถวๆสนามหลวงด้านหน้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ตอนนั้นลุงกำลังวิ่งอยู่ แล้วก็มี ฮ. บินอยู่เหนือหัว จากนั้นก็มีเสียงปืนกล ฮ.จะยิงปืนกลลงมาจริงหรือไม่ก็ไม่รู้ แต่เมื่อมีเสียงปืนกลดังมาพร้อมกับการปรากฏของ ฮ. ก็ต้องเข้าใจว่ายังงั้นไว้ก่อน ทุกคนก็หมอบลงตามสัญชาติญาณ ลุงก็หมอบอยู่บนพื้นถนนนั่นเอง ซึ่งที่จริงต้องเข้าที่กำบังจึงจะถูก อย่างเช่นตามใต้ต้นมะขาม เพราะถ้ามีการยิงจาก ฮ. จริง การหมอบกลางแจ้งก็เท่ากับนอนแบเป็นเป้านิ่งให้ ฮ. เลือกยิงตามสบาย แต่ตอนนั้นไม่มีใครคิดอะไรทันหรอก ได้ยินเสียงปืนก็หมอบไว้ก่อน สภาพการณ์อลหม่านวุ่นวายมาก”








“แล้วหลังจากนั้นลุงทำไงฮะ” กระต่ายน้อยถามต่อ

“หลังจากเสียงปืนกลกราดยิงสงบลง ลุงก็พยายามลัดเลาะเพื่อโดดลงแม่น้ำเจ้าพระยา กะว่าจะซ่อนตัวในน้ำไว้ก่อน แต่สุดท้ายไม่ทันได้ลงน้ำ แต่วิ่งเตลิดเปิดเปิงไปทางบางลำภู แล้วออกไปทางถนนสามเสนและหลุดพ้นจากพื้นที่สังหารออกมาได้” ลุงแมวน้ำตอบ

“ไม่ไปหลบในธรรมศาสตร์ละลุง” ลิงจ๋อถาม

“ก็กลัวว่าจะโดนปิดประตูตีแมวน้ำน่ะสิ เพราะธรรมศาสตร์ก็อยู่ในเขตพื้นที่สังหารเช่นกัน” ลุงแมวน้ำตอบ พลางหยิบรูปถ่ายใบหนึ่งออกมา บรรดาสมาชิกคณะละครสัตว์ต่างมุงดู “ดูรูปนี้สิ”



“รูปนี้เท่มาก” ลิงจ๋อตอบ “ ผมเคยเห็นหลายครั้งแล้ว”

“หลังเหตุการณ์ 14 ตุลา ภาพนี้โด่งดังไปทั่วโลก เพราะถือว่าเป็นภาพที่แสดงจิตวิญญาณของประชาชนที่สู้กับอธรรมด้วยหัวใจและเลือดเนื้อ... สู้ทั้งที่รู้ว่าสู้ไม่ได้ นี่ไม่ใช่การต่อสู้แบบจนตรอก แต่เป็นการต่อสู้เพื่อสิ่งที่เราศรัทธาและยึดมั่น”

“คนในภาพนี้ชื่อนายประพัฒน์ แซ่ฉั่ว ตอนนั้นเป็นนิสิตวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ซึ่งก็คือคุณประพัฒน์ ปัญญาชาติรักษ์ในปัจจุบัน ภาพนี้ทำให้คุณประพัฒน์ได้ฉายาว่า ไอ้ก้านยาว ในเวลาต่อมา เส้นทางชีวิตของบุคคลในภาพก็น่าสนใจอยู่เหมือนกัน แต่ลุงยังไม่เล่าละกัน”

“ยังงั้นเล่าเรื่อง 14 ตุลา ต่อเลยลุง” แม่ยีราฟพูดขึ้นบ้าง

“ในตอนเย็นวันที่ 14 นั้นเอง จอมพลถนอม กิตติขจร ประกาศลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี จากนั้นในหลวงทรงแต่งตั้งนายกคนใหม่เข้าดำรงตำแหน่ง คือศาสตราจารย์สัญญา ธรรมศักดิ์ และมีพระราชดำรัสทางทีวีเรียกวันที่ 14 นี้ว่าเป็นวันมหาวิปโยค” ลุงแมวน้ำเล่าต่อ

“อ้าว ไหงจบง่ายๆยังงั้นละฮะลุง” กระต่ายน้อยถาม “หักมุมจังเลย”

“เปล่า ไม่ได้หักมุม เรื่องยังไม่จบ” ลุงแมวน้ำตอบ “เพราะแม้ว่าจอมพลถนอมลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี แต่ยังคงดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุดอยู่ ในคืนวันนั้นที่ 14 นั้นเอง จอมพลถนอมใช้ตำแหน่ง ผบ.สส. ออกแถลงการณ์ว่ามีกลุ่มบุคคลที่พยายามนำลัทธิคอมมิวนิสต์เข้าเพื่อเปลี่ยนประเทศไทยโดยอาศัยเหตุการณ์ในครั้งนี้ ดังนั้นเพื่อรักษาความมั่นคง การปราบปรามประชาชนจึงยังดำเนินต่อไป ไม่ได้ยุติลงเลย”




No comments: