16/04/2013 สุขสันต์วันสงกรานต์ 2556 และ 4 ปีของเว็บบล็อกลุงแมวน้ำ

สงกรานต์ปี 2556 นี้ลุงแมวน้ำมาสุขสันต์วันสงกรานต์สายไปหน่อย ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่าปีนี้บรรดาสิงห์สาราสัตว์ในคณะละครสัตว์ลากลับภูมิลำเนาในช่วงสงกรานต์กันเป็นจำนวนไม่น้อย ที่โรงละครสัตว์จึงเงียบกริบ แถมยังมีฝนตกให้เย็นชุ่มฉ่ำ ลุงแมวน้ำจึงเกิดอาการอยากพักผ่อนขึ้นมา ไม่อยากทำอะไรเลย พูดง่ายๆก็คือขี้เกียจนั่นแหละ ^_^ หลายปีมานี้ทำงานแบบไม่ค่อยได้พักผ่อน ปีนี้รู้สึกอยากขอพักให้เต็มอิ่มสักวันสองวัน จากนั้นก็วางแผนที่จะทำโน่น ทำนี่ หลายอย่าง ตั้งแต่จัดโขดหินที่รกรุงรังไปด้วยสินค้า สะสางงานอีคอมเมิร์ซที่คั่งค้าง ตลอดจนดูแลความเรียบร้อยภายในโรงละครสัตว์ อ้อ เลี้ยงกระรอกน้อยด้วย ฯลฯ แต่ทำไปทำมาไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง ได้อยู่อย่างเดียวคือนอน ที่เหลือก็ได้อย่างละเล็กอย่างละน้อย ไม่มากเท่าไร

ลุงแมวน้ำนอนพักผ่อนอยู่บนโขดหินแบบเต็มๆอยู่เกือบสองวัน คือวันเสาร์กับอาทิตย์ ปิดหู ปิดตา แต่ยังไม่ปิดจมูกเพราะกลัวขาดอากาศหายใจ ฝนตก อากาศเย็นสบายน่าพักผ่อนมาก รู้สึกสดชื่นขึ้นมากเลย ระหว่างที่พักผ่อนอยู่นั้นก็คิดทบทวนอะไรหลายต่อหลายอย่าง

สวนเล็กๆภายในบริเวณโรงละครสัตว์ ใกล้กับโขดหินของลุงแมวน้ำ ในสวนเขียวขจี ร่มรื่น มีสัตว์ นก และแมลงนานาชนิด หลังฝนตกหอยทากน้อยสองตัวก็ออกมาเดินกระดืบๆหาของกิน

นึกขึ้นมาได้ว่าเว็บบล็อกของลุงแมวน้ำมาถึงตอนนี้ก็มีอายุครบ 4 ปีเต็มแล้ว ก็อย่างที่เขาพูดกันนั่นแหละว่าเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก

สามปีแรกลุงแมวน้ำปรับปรุงเว็บบล็อกอย่างขยันขันแข็ง ทำทุกวันเลย แต่พอมาปีที่สี่ก็เริ่มช้าอืดอาด ก็อย่างว่าละนะ แมวน้ำชรา เรี่ยวแรงเริ่มถดถอย ^_^ เหตุผลอีกอย่างหนึ่งก็คือในรอบปีที่ผ่านมาภาระการงานของลุงค่อนข้างมาก แต่ก็แปลกที่ช่วงสามปีแรกของลุงแมวน้ำมียอดไลก์ในเฟซบุ๊กรวมกันประมาณ 1000 ไลก์ แต่ในปีที่สี่นี้แม้ว่าจะปรับปรุงเว็บบล็อกช้ากว่าเดิม แต่ยอดไลก์ทั้งปีก็ประมาณ 1000 ไลก์ เท่ากับที่ได้มาในช่วงสามปีแรกเลยทีเดียว

และที่แปลกยิ่งกว่านั้น คือ บทความที่มีคนอ่านมากที่สุดกลับไม่ใช่บทความด้านการลงทุนหรือการวิเคราะห์หุ้น เศรษฐกิจ แต่กลับเป็นบทความเรื่องทำโยเกิร์ตสูตรเจไว้กินเอง ยอดคนดูตั้งหลายพันคนเชียว เรื่องตลาดน้ำขวัญเรียมก็มีคนดูเป็นพัน สงสัยว่าลุงจะเลิกทำเว็บบล็อกการลงทุน หันมาเอาดีทางทำเว็บบล็อกแนวเบาๆ โน่น นี่ นั่น น่าจะรุ่งกว่า ^_^

วันนี้ลุงขอคุยสบายๆ สัพเพเหระก็แล้วกันกันนะ ให้สมกับบรรยากาศวันพักผ่อนในเทศกาลปีใหม่ไทย

มาดูกระรอกน้อยสองพี่น้องกันก่อน ช่วงวันหยุดนี้ลุงแมวน้ำมีเวลาก็เลยดูแลใกล้ชิดหน่อย จับกระรอกน้อยใส่ในหูกระต่ายแล้วพาเดินไปไหนมาไหนด้วย เพราะว่ากระรอกน้อยชอบไออุ่น ลุงก็เดินอยู่แถวบริเวณโขดหินนั่นแหละ ไม่ได้ไปไกล แต่กระรอกน้อยชอบมาก ติดลุงแมวน้ำแจเลย จะไปไหนต้องขอไปด้วยตลอด

กระรอกน้อยสองพี่น้องเมื่ออายุได้ 40 วัน วันๆก็กิน นอน แล้วก็เล่น ไม่ทำอย่างอื่น ตอนนี้รู้เพศแล้วล่ะ เป็นเด็กหญิงทั้งคู่เลย ตัวพี่คือ ดญ.หัวโน จะมีพวงหางที่ฟูสวยกว่าน้องขาเจ็บหน่อย ทั้งสองตัวเวลานอนต้องกอดกันกลมแบบนี้เสมอ คงรักกันมาก ^_^ ตัวล่างในภาพที่นอนแบบโยคะคือหัวโน ส่วนตัวบนคือน้องขาเจ็บ

จ๊ะเอ๋!!! สองศรีพี่น้องปีนป่ายเก่งขึ้นทุกวัน เล็บเริ่มคมขึ้น มีอยู่วันหนึ่ง ไม่กี่วันมานี้เอง ทั้งสองตัวปีนขึ้นไปบนชั้นสามของกรงได้เป็นครั้งแรก  (กรงมี 3 ชั้น) ที่ชั้นสามจะมีบ้านเล็กๆอยู่หลังหนึ่ง ทั้งสองตัวพอเห็นบ้านก็เข้าไปหลับปุ๋ยอยู่ในนั้นทันที จนลุงต้องจับเอาตัวลงมา แต่หลังจากนั้นก็ยังไม่ขึ้นไปอีก เล่นอยู่แต่ชั้นล่างของกรง ยังไม่รู้ว่าที่ไม่ขึ้นไปอีกเพราะอะไรเหมือนกัน

เรื่องอีคอมเมิร์ซของลุงแมวน้ำไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไร ขายของได้เล็กๆน้อยๆ เพราะว่าลุงไม่ได้ทำเต็มเวลา ทำได้แค่ในยามว่างเท่านั้น ก็อยากให้คืบหน้ามากกว่านี้และเร็วกว่านี้ แต่ก็ยังไม่รู้จะทำยังไง เพราะเวลามีจำกัด อีกอย่างหนึ่งคงเป็นเพราะว่าลุงไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ในลำดับต้นๆกระมัง อย่างตอนที่ได้ลาภสัตว์ 8 เท้าเข้ามา (ไม่ใช่แมงมุมนะ แต่เป็นกระรอกสองตัว ^_^) ลุงก็ต้องจัดการดูแล จะดูดายก็ทำไม่ลง เลี้ยงกระรอกเพิ่มอีกสองชีวิตก็กินเวลาไปอีกโข เรื่องอีคอมเมิร์ซก็รอไปก่อน

หลังจากที่พักผ่อนและดูแลกระรอกน้อยแล้ว งานสำคัญที่ลุงตั้งใจว่าจะทำในช่วงหยุดสงกรานต์นี้ก็คือการตามหาหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่ง

ภาระสำคัญอย่างหนึ่งของลุงแมวน้ำที่ทำมานานแล้วก็คือการรักษาหมาจรจัดที่เป็นขี้เรื้อน ที่ว่าเป็นขี้เรื้อนนี้ไม่ได้เป็นโรคเรื้อนแบบคนหรอกนะ ขี้เรื้อนในหมาที่ทำให้หมาดีๆ ขนสวยๆ กลายเป็นหมาหนังกลับได้นั้นเกิดจากตัวไรที่ไปอาศัยอยู่ตามผิวหนังของหมา ทำให้ผิวหนังเกิดอาการแพ้ อักเสบ ทำให้คันและขนร่วง หมาที่เป็นขี้เรื้อนนี้ เมื่อใดที่มีอาการคันจะทรมานมาก เป็นโรคที่ไม่ถึงตายแต่ว่าต้องทนทุกข์ทรมานยาวนาน ยิ่งหมาจรจัดเป็นหมาที่คนรังเกียจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หากเป็นขี้เรื้อนคนก็ยิ่งรังเกียจ มีแต่ไล่ให้ไปไกลๆ ดังนั้นโอกาสที่จะหาอาหารก็ยากยิ่งขึ้น

และนั่นเองคือจุดเริ่มต้นของงานอดิเรกอย่างหนึ่งของลุงแมวน้ำ นั่นคือการตระเวนรักษาหมาจรจัดที่เป็นขี้เรื้อน งานอดิเรกนี้ใช้เวลาพอสมควรทีเดียว เพราะการรักษาหมาตัวหนึ่งต้องใช้เวลาพอสมควร เพราะต้องให้ยาต่อกันเป็นเวลา 6 สัปดาห์ ไหนจะเดินทาง ไหนจะทำความคุ้นเคย ไหนจะตามหาหมาให้เจอ เพราะว่าหมาจรจัดนั้นเราไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหนกันแน่ บางวันไปแล้วหาไม่เจอก็ต้องไปใหม่อีก อย่างเจ้าหมาตัวที่ลุงไปรักษาในวันสงกรานต์นี้ก็ตามหาเพื่อให้ยามาหลายครั้งแล้ว แต่ไม่เจอสักที ก็เพิ่งมาเจอนี่เอง

หมาในภาพนี้เป็นหมาตัวเดียวกัน ลุงถ่ายไว้เมื่อประมาณ 7 ปีมาแล้ว ตอนที่ลุงไปเจอก็เป็นขี้เรื้อนดังที่เห็นในภาพบน ผิวหนังอักเสบ มีรอยเกาเป็นแผลน้ำเหลืองโชกเลย หลังจากที่รักษาแล้วก็ขนสวยงามดังรูปล่าง แต่ตัวนี้งานยากหน่อย เพราะว่าหายแล้วสักพักก็กลับมาเป็นซ้ำอีก ในสองปีลุงรักษาไปสามรอบ อยู่ไกลเสียด้วย สุดท้ายก็มาโดนรถชนตาย แต่ในช่วงหลังของชีวิตตอนที่หายจากขี้เรื้อนแล้วชีวิตก็มีความสุขขึ้นมากเพราะไม่คันแล้ว 

เอาละ สงกรานต์นี้แวะไปโน่นไปนี่ ยังไม่ได้สาดน้ำสักที เดี๋ยวเราไปสาดน้ำกัน ปีนี้ลุงแมวน้ำไปที่เซ็นทรัลเวิลด์ เพราะว่าไปที่สีลมมาหลายปีแล้ว เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ส่วนที่ตรอกข้าวสารนั้นไกลเกิน ลุงไปไม่ไหว

ที่เซ็นทรัลเวิลด์แม้จะมีพื้นที่เล่นสนุกไม่มากเหมือนกับที่ถนนสีลมซึ่งปิดถนนเล่นไปครึ่งสาย แต่ก็มีสีสันดีเพราะว่ามีสงกรานต์โฟมด้วย คือแทนที่จะฉีดน้ำก็เปลี่ยนเป็นฉีดโฟม สนุกไปอีกแบบ

สงกรานต์ที่ลานหน้าเซ็นทรัลเวิลด์ ราชประสงค์ บนลานแบ่งพื้นที่เป็นโซนฉีดน้ำกับโซนฉีดโฟม ในภาพนี้เป็นโซนฉีดน้ำ มีน้ำจากสายยางของทางผู้จัดฉีดจนเป็นเหมือนสายฝน และแต่ละคนที่มาเล่นก็พกปืนฉีดน้ำมาฉีดใส่กันด้วย

นอกจากโซนฉีดน้ำแล้วก็ยังมีโซนฉีดโฟม ที่เห็นในรูปเป็นเครื่องสีดำคล้ายพัดลม นั่นคือเครื่องฉีดโฟม เล่นโฟมกันสนุก โฟมนี้ไม่ค่อยลื่น เพราะไม่ใช่ฟองจากผงซักฟอก ลุงแมวน้ำลื่นไถลไปบนพื้นที่มีโฟมก็นุ่มพุงดีเหมือนกัน ^_^

ชาวต่างชาติมาเล่นน้ำสงกรานต์เยอะมาก ส่วนใหญ่เป็นคนเอเชีย พวกสิงคโปร์ ไต้หวัน จีน ฮ่องกง ฝรั่งก็มีแต่ไม่มากนัก

ภาพนี้เป็นการเล่นสงกรานต์ตามท้องถนน มีให้เห็นประปราย แต่ส่วนใหญ่จะไปชุมนุมกันเล่นตามจุดเล่นสงกรานต์ใหญ่ๆมากกว่า 

ลุงแมวน้ำเอาสีสันในวันสงกรานต์ปี 2556 นี้มาเล่า และถือเป็นบทความในโอกาสครบรอบ 4 ปีของเว็บบล็อกลุงแมวน้ำอีกด้วย ย่างก้าวต่อไปก็จะเป็นปีที่ 5 แล้ว ลุงแมวน้ำก็อายุมากขึ้นทุกวัน จะทำได้ถึงแค่ไหนก็ไม่รู้ แต่ก็เอาเป็นว่าเราจะอยู่เป็นเพื่อนกันจนกว่าจะไม่มีคนอ่านหรือจนกว่าลุงแมวน้ำจะทำไม่ไหวก็แล้วกัน

สุขสันต์วันสงกรานต์คร้าบ (^___^)